سلام بر راز ركوع و سجود
﴿السَّلامُ عَلَيْكَ حِينَ تَرْكَعُ وَ تَسْجُدُ﴾
يعني، سلام بر تو هنگامي كه ركوع مي‌كني و به سجده مي‌روي!
به ما گفته‌اند: «ركوع؛ خروج از مقام قيام لِلّه به مقام قيام بالله و نيز خروج از مشاهده قيّوميت به مشاهده انوار عظمت است، و نيز سير از توحيد افعالي به توحيد اسماء است و سلوك از مقام «تدلّي» به مقام «قاب قوسين» است» كه اصحاب قلوب سال‌ها در طلب تحقق اين نحوه ركوع هستند و سجود را «آخرين منزل قرب و منتهَي‌النّهايت وُصول معرفي نموده‌اند». سالك در سجود به مقام لامقامي وارد مي‌شود كه به آن مقام «اوْ اَدني» گويند، مقام چشم بستن از غير، حتي از كثرات اسماء و صفات، و فناي در خود حضرت ذات، كه همان تجلي توحيد ذات است بر قلب سالك در سجده.
حال به من بگو چنين ركوع و سجود و صد چندان از اين ركوع و سجود در چه كسي محقق است؟ جز در مقام انسان كامل يعني حضرت امام‌عصر(عج) كه عين ركوع و سجود است، آيا ما بيچارگان وادي حيرت بايد از نزديكي به اين نوع ركوع و سجود همواره محروم باشيم، با اين‌همه لطفي كه خداوند به بندگانش دارد؟ در اين حالت است كه با اميد فراوان روبه‌روي خود كسي را مي‌يابيم كه تجسم عيني ركوع و سجود حقيقي است، اميدوارانه با توجه به ركوع و سجودش او را سلام مي‌دهيم و مي‌دانيم در همين رابطه به لطف الهي جواب سلام خود را دريافت مي‌كنيم و با نور ركوع و سجود آن حضرت ما نيز وارد ركوع و سجود حقيقي خواهيم شد، إن‌شاء‌الله. حالا مي‌فهمي چرا وقتي در سلام‌هاي قبل به حضرت سلام دادي، يكي از صفات آن حضرت را «والرحمة‌الواسعه» خواندي؟ چون از طريق اوست كه ما وارد رحمت واسعة ركوع و سجود حقيقي مي‌شويم. بعون‌الله وكرمه
پاسخ با نقل قول