نماز؛ واقعي‌ترين كلمات
﴿السَّلامُ عَلَيْكَ حِينَ تَقْرَأُ وَ تُبَيِّنُ﴾
سلام بر تو آنگاه كه در حال قرائت نماز و نماياندن مافي‌الضمير خود هستي!
نمازگزار در قرائت اذكار نماز، اعتقادات توحيدي خود را اظهار ميكند و در راستاي توجه به مقام توحيدي حضرت حق، تقاضاهاي خود را در ميان مي‌گذارد.
در قرائت اذكار نماز دو چيز مطرح است: يكي محتواي توحيدي كه در سراسر آن كلمات وجود دارد و ديگري حضور قلب در اظهار آن عقايد و اعلان آن تقاضاها.
واقعي‌ترين كلمات در هستي كه از هر وَهم و حدسي پاك است، كلمات نماز است، كلماتي كه در عمق واقعيت جاي دارد و نمازگزار با گفتن آن‌ها به باطن هستي سير ميكند، آنگاه كه قلب در صحنه باشد و به وسعت آن كلمات آشنايي داشته باشد؛ و لذا نمازگزار با قرائت نماز در مركز هستي جاي مي‌گيرد و از آن جايگاه، حقايق را مي‌بيند و مي‌نماياند، و اين حالت؛ آرزوي هر انساني است كه به دنبال حقيقت است و جز در انسان كامل يعني حضرت صاحبالامر(عج) محقق نيست و آن كس كه قاعده «صاحب و تابع» را مي‌شناسد و مي‌داند براي هر حقيقتي، صاحبي هست و تابعي، مثل آب و رطوبت اشياء كه همة رطوبت‌هايي كه به اشياء مي‌رسد، مربوط به صاحب رطوبت است كه آن عين رطوبت و تري است،
آري؛ هركس قاعده «صاحب و تابع» را مي‌شناسد، مي‌داند صاحب قرائت اذكارِ نماز و اظهار و تبيين آن‌ها، حقيقت انسانيت، يعني حضرت صاحبالامر(عج) هستند و صورت آرماني اين احوالات را در او مي‌بيند و با سلام به آن حضرت در رابطه با اين احوالات، قلب خود را متوجه وجه آرماني قرائتِ اذكار نماز نموده است تا با جوابي كه از آن حضرت(عج) مناسب اين حالت، مي‌شنود، ان‌شاء‌الله از حالت امام(عج) در قرائت نماز، به عنوان تابع آن صاحب، بي‌بهره نباشد. رزقني‌الله و ايّاكم
پاسخ با نقل قول