امام زمان؛ آرمان بلند انسان

﴿السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمُقَدَّمُ الْمَأْمُولُ﴾

سلام بر تو اي افق آرز‌وشده!

مگر بنا نيست هر قومي اگر خواست در روزمرّگي‌ها نپوسد، به آرزويي سترگ، ولي واقعي توجه كند؟
و مگر نه اين است كه هرگاه قومي، اتكاء و باور خود را به آرزوي سترگ خود از دست داد و انسان مطلوب او از منظر زندگي‌اش رخت بربست، از حيثيت خويش تهي مي‌شود و با پوسته زندگي به‌سر خواهد برد و هر لحظه بايد آماده پذيرش مرگ و هلاكت باشد؟

پس اي امام! تو همان آروزي بزرگ، ولي دست‌يافتني هستي كه ما را از همه اين هلاكت‌‌ها مي‌رهاني و آنچنان حيّ و حاضري كه ما جرأت سلام‌كردن به تو را پيدا كرده‌ايم.
به ما گفته‌اند:
يك‌ چشم‌‌ زدن‌ غافل ‌از آن يار نباشيد
شايد كه نگاهي كند آگاه نباشيد

سلام بر تو كه هر آنچه ممكن است به طور منطقي در آرمان هر قومي باشد، در تو جمع است، خسارت‌ديده، آن‌هايي هستند كه تو را مدّ نظر خود ندارند.

ياعلي.