امام زمان ؛ حامل اسماء الهي

﴿السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ الْمَأْمُونُ﴾

سلام بر تو اي امام امانت دار و امين!

مسلّم خداوند امانت‌هاي خاصي دارد كه هركس ظرفيت پذيرش آن را ندارد و تو امانت‌هاي خاص خداوند را در نزد خود داري.

در هر فرازي از اين زيارت، قلب ما را جهت مي‌دهند كه به كجا نظر كند و با چه معارفي به‌سر برد، در اين فراز نظر ما را به اماناتي مي‌اندازند كه در نزد آن حضرت هست و بايد آماده شد تا ما را از داشتن آن‌ها برخوردار كنند تا بتوانيم با اسماء خاص الهي، حضرت «الله» را عبادت كنيم،
ت
وجه و تمركز و دلدادگي به انسان كامل، شرط برخوردار شدن از نور اسماء الهي است كه در نزد ما به صورت بالقوه به امانت گذارده‌اند، و در اين رابطه امام جان جهان و حامل همة اسراري است كه خداوند بايد با بندگانش در ميان بگذارد،

و در همين رابطه كه خداوند به عنوان جامع جميع اسماء حُسني، مقصد اصلي جان انسان‌ها است، امام زمان نيز مقصد اصلي جان‌ها مي‌شود، چون قلب مبارك او محلّ تجليات تامّه اسماء الهي است و هماهنگي با رضا و خشم قلب مقدس او، راه نزديكي به آن امانات الهي است كه همان اسماء الهي باشد، اسمائي كه آينة نظر بر حق‌اند، نظر بر حق كه جانِ جانِ همه است.

پس سلام بر امامي كه وجود مقدسش حامل و امانت‌دار آينه‌هاي نمايش حق است. سلام بر امانت‌دار و امين اسماء الهي، اميد را بر مي‌انگيزاند تا ما از آن امانات محروم نگرديم.

ياعلي.