ششم : امام زمان شیعیان عجل اللّه‏ تعالی فرجه الشریف، بانی بنای ایمان، و دشمن شرک و کفر و طغیان، و منادی نداى: «ومن یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه»[۲۸] و “مثل اهل بیتی کسفینة نوح، من رکبها نجى، ومن تخلف عنها غرق” بوده، و نابود کننده هفتاد و دو ملت و کیش است؛ ولی مولای صوفیان، عاشق کفر و ایمان!! و آشتی دهنده دین و الحاد بر اساس یکی دانستن حق و باطل، و خدا و شیطان، و ابراهیم و نمرود، و پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وس م و ابوسفیان، و یزید و امام شهید عاشورائیان و… است. مولوی مى‏سراید:

چونکه بی رنگی اسیر رنگ شد موسیی با موسیی در جنگ شد

چون به بى‏رنگی رسی کان داشتی موسی و فرعون دارند آشتی [۲۹]

هفتم : امام زمان شیعیان روحی فداه، هلاک کننده مدعیان امامت و ولایت در مقابل حجت‏های الهی از خاندان معصوم پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله ‏وسلم و نسل پاک علی و فاطمه سلام اللّه‏ علیهما است؛ ولی پیر قونیه، امام‏سازِ ولى‏پردازِ ـ خواه از نسل على، و خواه از نسل عمر!!ـ است، و با این امام‏سازی در مقابله با خاندان عصمت و سنتِ سعادت‏آفرین خداوند حکیم، مشیدِ ارکانِ مسلکِ بنیان‏گذاران بدبختی و فلاکت بشر تا ظهور مقدس امام شیعیان و بنیان‏کن اساس تصوف و عرفان و رقص و سماع و موسیقی صوفیان و عارفان است.

پی نوشت:

[۲۸] . سوره آل‏عمران، آیه ۸۵

[۲۹] . مثنوی، تصحیح: استعلامی، محمد، دفتر یکم، ۲۴۷۸