آیا کدامین سنی مذهبی جرئت چنین جسارتی به ساحت قدس و طهارت والا ولیة‏ اللّه‏ عظمای خداوند، فاطمه صدیقه علیها السلام را دارد، تا اینکه جسارت او عذر این معاندان باشد؟!

“مولوى” نیز، سوگواری شیعیان بر امام مظلوم خویش را به باد استهزا گرفته، مى‏گوید:

روز عاشورا همه اهل حلب باب انطاکیه اندر تا به شب

گرد آید مرد و زن جمعی عظیم ماتم آن خاندان دارد مقیم

ناله و نوحه کنند اندر بکا شیعه عاشورا برای کربلا

بشمرند آن ظلم‏ها و امتحان کز یزید و شمر دید آن خاندان

نعره‏هاشان مى‏رود در ویل و وشت پر همی گردد همه صحرا و دشت

خفته بودستید تا اکنون شما که کنون جامه دریدیت از عزا

پس عزا بر خود کنید ای خفتگان زانک بد مرگیست این خواب گران

روح سلطانی ز زندانی بجست جامه چه دْرانیم و چون خاییم دست

چون که ایشان خسرو دین بوده‏اند وقت شادی شد چو بشکستند بند

دوم : امام زمان شیعیان سلام اللّه‏ علیه دشمن کفر و الحاد و نفاق بوده، و منتقم “خونِ خونِ خدا” (امیرالمومنین علیه السلام ) از کفرکیشان و خوارج و نواصب است؛ ولی پیر قونیه ـ مطابق با مکتب سایر جبری مسلکان اهل سنت ـ “ابن‏ملجم”، شکافنده شریان‏های مقدس خون خدا را، آلت حق مى‏شمارد، و بزرگ جنایت او را ـ که روی تاریخ بشریت را سیاه کرده است ـ غیر قابل طعن و ملامت مى‏داند!!