4- در آيه 83 سوره‏ى قصص مى‏خوانيم:
«تِلك الدّارُ الآخِرة نَجعلها لِلَّذين لا يُريدونَ عُلوّاً فِى الارض و لا فساداً و العاقِبة لِلمتّقين»
«اين سراى آخرت را براى كسانى قرار مى‏دهيم كه اراده برترى جويى در زمين و فساد را ندارند و عاقبت نيك براى پرهيزكاران است.»

اين آيه حاكى است كه برترى‏جويى شاخه‏اى از رياست طلبى است و آنان كه رياست را بخاطر رياست مى‏خواهند و آن را هدف قرار داده‏اند بهره‏اى در آخرت نخواهند داشت.

اين آيه بقدرى وسيع است كه حضرت على عليه السلام در سخنى فرمودند:
«ان الرجل ليعجبه ان يكون شراك نعله اجود من شراك نعل صاحبه فيدخل تحتها» «1»
«گاه انسان شاد مى‏شود كه بند كفشش از بند كفش دوستش بهتر است به خاطر همين مشمول اين آيه است.»
رياست بر دو گونه است: رياست ممدوح و رياست مذموم.

رياست ممدوح آن است كه وسيله‏اى براى احقاق حق و ابطال باطل گردد و رياست مذموم آن است كه خود هدف واقع گرديده و پلى براى هواوهوس و انحرافات باشد.
آنچه در روايات از آن مذمت شده «حبّ رياست» است يعنى دلبستگى به رياست و خواستن مقام به خاطر مقام.
__________________________________________________
(1). جوامع الجامع، ذيل آيه‏