3- امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد:
«يجب للمؤمن ان يستر عليه سبعين كبيرة» «1»
«بر مؤمن واجب است كه گناهان مؤمن ديگر را تا هفتاد گناه كبيره بپوشاند.»

4- امام صادق عليه السلام فرمودند:
«من در مورد (نجات و عفو) اين امت در شخصى كه حق ما را شناخت اميد دارم، جز در مورد يكى از سه كس:
1- سلطان ستمگر 2- همنواى هوس‏هاى نفسانى 3- گنهكارى كه گناه خود را آشكارا انجام مى‏دهد.» «2»

5- نيز فرمودند:
«اذا جاهر الفاسق بفسقه فلا حرمة له و لا غيبة» «3»
«هنگامى كه گنهكار گناه خود را آشكارا انجام دهد احترامى ندارد و غيبت او نيز حرام نيست.»
البته منظور در همان موردى است كه گناه آشكار نموده است.

6- رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد:
«الّلهم إنّى أعوذُ بكَ من خَليل ماكِر ... إن راى‏ حسنة دفنها وإن راى‏ سيّئة أذاعها» «4»
«خدايا! از دوست حيله‏گر به تو پياه مى‏برم ... كه هرگاه كار نيكى ديد، آن را بپوشاند، و اگر كار بدى ديد آن را فاش مى‏سازد.»
__________________________________________________
(1). سفينة البحار، ج 1 ص 598
(2). بحار، ج 73 ص 355
(3). سفينة البحار، ج 2 ص 361. و براستى اگر مؤمن به گناهكار متجاهر احترام نكند، نقش بسزايى در تأديب و تنبيه او خواهد داشت‏
(4). نهج الفصاحه، ص 101