RE: فصل دوّم: زمينههاى گناه
رابطهى فقر و تهيدستى با گناه
قبلًا گفتيم گاهى فقر و تهيدستى زمينهساز گناه مىشود. در روايات اسلامى گاهى از فقر تمجيد شده و گاهى مذمت شده است، آن فقرى كه مذمت شده فقر اقتصادى است، فقرى كه از استعمار و استثمار سرمايه داران چپاولگر و اوضاع نابسامان اقتصادى دامنگير انسانها مىشود و مولود هرج و مرج اقتصادى و يا محصول تنبلى و سستى است.
همين فقر و نادارى بسيارى را به سوى گناه و انحراف مانند: اعتياد، دزدى و جنايات ديگر كشانده است، چنانكه در مثلها آمده: آدم گرسنه ايمان ندارد.
__________________________________________________
(1). قصص/ 58
(2). نور الثقلين، ج 5 ص 662
بنابراين يكى از زمينههاى اقتصادى گناه فقر است كه براى سالم سازى محيط لازم است بطور جدى و اساسى با فقر و نادارى مبارزه كرد.
براى تكميل اين موضوع در اينجا به ذكر چند سخن از اميرمؤمنان عليه السلام مىپردازيم:
آن حضرت مىفرمايد:
«الفقر الموت الاكبر» «1»
«فقر مرگ بزرگ است.»
و به فرزندش محمد حنفيّه فرمود:
«فرزندم از فقر بر تو مىترسم از آن به خدا پناه ببر، چرا كه فقر دين انسان را ناقص و عقل و فكر او را مضطرب و مردم را نسبت به او و او را نسبت به مردم بدبين مىسازد.» «2»
و نيز فرمودند:
«القبر خير من الفقر» «3»
«قبر بهتر از فقر و تهيدستى است.»
__________________________________________________
(1). نهج البلاغه، حكمت 163
(2). نهج البلاغه، حكمت 319
(3). فهرست غرر الحكم (فقر)
پاسخ با نقل قول