مساله نگاه
اما در خصوص نگاه چند مساله دراين آيه، مورد بحث قرارگرفتهاست.
1- حرمت نظر و نگاه به فروج (عورتين)
2- حرمت نظر و نگاه مرد و زن اجنبى به يكديگر
3- حرمت نظر و نگاه شهوانى مطلقا
4- جواز نظر و نگاه به دست و صورت زن اجنبى
1- حرمت نظر و نگاه به فروج
اولا، نگاه به عورتين، چه نگاه مرد به مرد يا مرد به زن ياءبالعكس، تمام موارد حرام است. آيه كريمه مىفرمايد: «يغضوامن ابصارهم و يحفظوا فروجهم» بهدليل روايت كه مىفرمايد:منظور از حفظ فروج در اين آيه، حفظ از نگاه است; يعنى بايدبپوشانند و هر موضعى از بدن كه واجب باشد پوشانده شود.مسلما نگاه به آن محل، حرام است; چون پوشاندن براى ايناست كه ديده نشود، پس نگاه كردن به آن حرام است و همچنينبه دليل مقابله بين غض يصر و حفظ فرج كه اولا، نگاه مطرحشده بعدا حفظ، معلوم مىشود كه منظور از حفظ، همان حفظ ازنگاه است (16) و شايد كلام امام عليهالسلام هم اشاره به همينمقابله باشد.
استدلال قبل به آيه كريمه، براى حرمت نگاه به عورتين از راهملازمه بين وجوب پوشش و حرمت نظر بود با توسل به جملهحفظ فروج; اما خود جمله «يغضوا من ابصارهم يا بغضض منابصارهن» نيز دلالتبر حرمت نظر به فروج (عورتين) دارد كهمتعلق غض را به قرينه حفظ فروج كه بلافاصله بعد از آنآمدهاستخود فروج بگيريم و معناى غض چشم، بستن باشد;پس آيه كريمه مىفرمايد: (امر مىكند) كه به عورتين نگاه نكنيد.اما صرف نظر از آيه، حرمت نگاه به عورتين بين فقها و مسلميناجماعى است و قابل ترديد و تشكيك نيست.
2- حرمت نظر و نگاه زن و مرد اجنبى به يكديگر
«قل للمؤمنين يغضوا من ابصارهم»
آيه اول، به قرينه آيه دوم و تقابل بين اين دو آيه، خطاب بهمردان و متعلق خطاب زنان است; يعنى مردان چشمان خود رااز زنان فرو گيرند و به آنها نگاه نكنند و همچنين «قل للمؤمنات»خطاب به زنان بوده و متعلق خطاب، مردان هستند; يعنى زناننيز به مردان نگاه نكنند و يا از اين قسمت آيه، حرمت نگاه بهزنان يا بخشى از بدن آنها معلوم مىشود «ولايبدين زينتهن» بهزنان دستورداده شده كه زينتهاى خود رابپوشانند وآشكار نكنندو منظوراز زينت، مواضع زينت است، چون كه خود زينت،بهخودى خود، حرمت آشكار كردن ندارد بلكه چون اظهار زينتموجب اظهار موضع آن و بدن زن مىشود لذا آشكار كردن آنحراماست. (17) بعضى، وجوب پوشش دارد وبه بيانى كه گذشتهر موضعى كه پوشش آن واجب باشد نگاه به آن حرام است.
پاسخ با نقل قول