از امام صادق-علیه‌السّلام- پرسیدند: سبب برخاستن به خاطر ذكر لفظ«قائم»-از القاب امام حجّت-علیه‌السّلام- چیست؟
فرمود: زیرا او را غیبتی طولانی است،‌و او را شدّت مهربانی خود نسبت به دوستانش، هر كس را كه به این لقب از او یاد می‌كند به دیده عنایت می‌نگرد، زیرا این لقب یادآور حكومت او و برانگیزاننده حسرت غربت اوست.
به خاطر بزرگداشت اوست كه باید بنده خاضع و فروتن، هنگامی كه مولای گرامی او با دیدگان شریفش به او نگاه می‌كند، برخیزد و احترام كند و تعجیل فرج او را از خدای تعالی بخواهد[15].

بی‌تردید این«برخاستن» كه به فرمایش امام صادق-علیه‌السّلام- یادآور قیام و حكومت حضرت مهدی-علیه‌السّلام- است، تنها به انگیزه احترام صورت نمی‌گیرد، بلكه دلالتی بر آمادگی شیعه منتظر،‌برای قیام و همراهی با مولای خویش نیز دارد.

پیام این «قیام»؛ هم احترام به «قائم» است، هم همسویی با آرمان‌های بزرگ «قیام جهانی او».

پیام این«قیام»؛ هم واكنش در مقابل نگاه مهرآمیز «مولای غایب» است، هم بیعتی برای همراهی با او در«روزظهور».

پیام این«قیام»؛ هم اكرام«قیام قائم» است، و هم اعلام آمادگی برای«قیام». و شاید چون چنین است ذاكر این نام، شایستگی نگاه لطف و نظر عنایت مولایش را پیدا می‌كند.

«یَنظُرُ اِلی كُلِّ مَنْ یَذْكُرُهُ بِهذَا اللَّقَبِ الْمُشْعِرِ بِدولَتِهِ»[16].