آیا غیر از این است كه جز با شناخت امام، راه هدایت را نمی‌توان شناخت و جز با معرفت او، به معرفت دینی نمی‌توان دست یافت؟

به یقین شناخت امام عصر-علیه‌السّلام- كه كلید همه معارف وحی است، با یادگیری نام‌ها و القاب و تاریخ ولادت و غیبت او حاصل نمی‌شود.

باید در حكمت نام‌ها و نشان‌های او اندیشه كرد.

باید در شگفتی‌های ولادت و حیات او تأمل نمود.

باید غیبت پر رمز وراز او را به بررسی نشست و عوامل و لوازم آن را با نگاهی مسئولانه جستجو كرد.

باید در كلمات و فرمایشات امام-علیه‌السّلام- دقّت كرد.

باید در نامه‌ها و فرامین او تدبّر نمود.

باید آنچه را كه سبب خوشنودی و ناخشنودی او است، باز شناخت.

باید اهداف و آرمان‌های او را فهمید.

این اندیشه و تأمل و بررسی و دقّت و تدبّر و فهم و شناخت، مقدّمه‌ای تعهّد آفرین برای اطاعتی تعبّدآمیز از امام زمان -علیه‌السّلام- است؛

و چنین اطاعتی عین اطاعت از خدا و پیامبر-صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌و‌ سلم- است كه غایت ایمان و اسلام به شمار می‌آید.