اقتدا و تاسی

«اقتداء» از ریشه «قدوه»، و به معنای الگو قرار دادن و جلودار دانستن مقتدا است،

چنانكه «تأسی»، از ریشه «اُسوه» و به معنای اسوه قرار دادن و تبعیّت كردن از اوست.

امام زمان-علیه‌السّلام- امام زمانه است، امام همه انسانها در همه ابعاد زندگی است.

امام‌وار زندگی كردن وظیفه‌ای همگانی است، به او باید اقتدا كرد تا به مقصد رسید. چون او باید

زیست، تا بتوان به كمال دست یافت.

آن كس كه خود را صادقانه پیرو امام زمان-علیه‌السّلام- می‌شمارد،‌ به همان اندازه كه ویژگی‌های او

را می‌شناسد، در همسو كردن زندگی،‌ همسان نمودن خُلق و خو، همرنگ ساختن اعمال و رفتار

خویش با او وظیفه دارد.