تکریم و احترام

تنها بزرگواری كه«از جا برخاستن» در هنگام شنیدن یا خواندن نام شریفش لزوم، یا حداقل استحباب فراوان دارد،‌امام غائب قائم موعود-علیه‌السّلام- است.

تكریم كریمان و تجلیل از صاحبان جلالت، همیشه و در همه‌جا پسندیده است؛
چنانكه برای پیامبرصلی و فرزندان معصومش-علیهم‌السّلام- بالاترین تكریم‌ها و تجلیل‌ها بایسته به نظر می‌رسد، لكن برخاستن و در حالت قیام«دست بر سر نهادن» تواضع و احترامی است كه هنگام شنیدن نام هیچ كسی جز «قائم آل محمّد-صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌و‌ سلم-» به صورت سیره و سنّت در نیامده است.

امام رضا-علیه‌السّلام- را در خراسان می‌دیدند كه در موقع ذكر نام «قائم» برمی‌خیزد و دست بر سر می‌نهد و می‌فرماید:
«خدایا فرجش را تعجیل فرما و قیامش را آسان گردان»[14].