3- مانتو:


مانتو از جمله پوشش رایج زنان مسلمان عصر ماست که در صورت برخورداری از ضخامت، گشادگی آستین بلند و سادگی از زواید بی‌مورد، زینت و رنگ‌های زننده می‌تواند بخشی از حجاب دینی را تأمین کند و با همراهی مقنعه و شلوار حجاب متوسط و مطلوبی را به وجود می‌آورد. بنابراین مانتوهایی که از کمر تنگ یا کمربند، دگمه‌های اضافی، رنگ‌های زننده، چاک‌های زاید یا بیش از اندازه، مدل‌های انگشت‌نما و دوخت‌های تحریک آمیز و یا هر گونه زینت برخوردار باشند پوشش اسلامی را تأمین نمی‌کند بلکه مصداق تبرج و خود نمائی و جامه حرامی است که قرآن کریم از آن نهی فرموده است. قد متناسب مانتو در صورتی که با شلوار همراه باشد تا نیمه‌های ساق پا و در صورتی که با جوراب واجد شرایط شرعی همراه باشد تا پایین ساق پا می‌باشد. برخی مانتو سراها و مراکز تولید این پوشش که به مراکز فساد بد لباسی تبدیل شده‌اند مدل‌های الهام گرفته از دشمنان اسلام را به مردم تحمیل می‌کنند اما اگر زنان مسلمان بر مانتوهای واجد شرایط شرعی درخواست و اصرار داشته باشند و در صورت لزوم اگر چه به قیمت بالاتر، خود به دوخت آن اقدام نمایند آن‌ها نیز تسلیم درخواست‌های مردم خواهند شد. البته برخورد نظام اسلامی با چنین مراکزی از اقدامات اساسی و ضروری به حساب می‌آید (42).

پی نوشت:
42. همان ص 90-91