2- دگرگونی ارزشها:
اسلام زن را در متن اجتماع به تلاش و کوشش خوانده اما با حجب، حیاء، وقار، متانت، سنگینی رفتار، شکوه گفتار و سلامت کردار و این همه را برای او ارزش دانستهاست. حجاب را نشانی از شخصیتش تلقی کردهاست، وقتی این ارزشها دگرگون شود و تلقی زن از شخصیت و ارزش عرضه وجود، نمایاندن آرایهها و زیبائیهایش میشود و در بینش او دیگر سانی بوجود آمده خود نمایی را ارزش میپندارد، در عمل نیز در این وادی گام مینهد و گرایش درونی و تمایل فطریش راهی دیگر میگیرد و به فساد آفرینی دست مییازد (33) .
سخن امام علی (علیه السلام) ضمن خطبهای پندآموز است:
«وَإن النساءَ هَمتهُنَ زینۀُ الحیاۀِ الدُنیا و الفَسادُ فیها»
تلاش و همت زنان در جهت زینت و آرایههای زندگانی دنیا و ایجاد فساد و تباهی در آن است. بی گمان مصداق کلام زنی است که زینت گرایی فطری را به راه افراط کشانده و در مسیر تباهی گام نهاده است. این چگونگی تا بدانجا پیش میرود که پوشش نه برای حفاظت بدن که نوعی عرضه وجود است از این رو غالباً اینگونه کسان پوشش را نیز برای نمایاندن بر میانگیزنند. سخن تأمل برانگیز علی (علیه السلام) که گویا در آینه غیب این حقایق را مینگرد شایان توجه است: در آخر الزمان که برترین زمانهاست جمعی از زنان پوشیدهای که برهنه است (لباس دارند اما آنقدر نازک است گویا نپوشیدهاند) و از خانه با خود آرائی بیرون آیند، اینان از دین بیرون رفتگانند و در فتنهها وارد شوندگان و به سوی شهوات تمایل دارند و به کوی لذات نفسانی در شتابند و حرامها را حلال دانند و در دوزخ به عذاب ابدی گرفتار (34).
پی نوشت:
31. فتحیه:فتاحی زاده: کتاب حجاب از دیدگاه قرآن و سنت.
32. همان ص 181-182
33. همان، ص 183
34. همان ص 184: خطبه امام علی: نهج البلاغه، خطبه 152، ص 355-356، سخن امام علی : وسائل، ج/4، ص 19.