همچنين خلقت و زنده كردن مردگان و مانند آن از اختصاصات خداوندي است، ولي حضرت عيسي(ع) به اذن الهي از اين قدرت خالقيت برخوردار است و مي فرمايد: اني قدجئتكم بايه من ربكم اني اخلق لكم من الطين كهيئه الطير فانفخ فيه فيكون طيرا باذن الله و ابري الاكمه و الابرص و احي الموتي باذن الله و انبئكم بما تاكلون و ما تدخرون في بيوتكم؛ نشانه اي از طرف پرودگار شما، برايتان آورده ام. از گل، چيزي به شكل پرنده مي سازم، سپس در آن مي دمم و به فرمان خدا، پرنده اي مي گردد. به اذن خدا، كور مادرزاد و مبتلايان به برص ]پيسي[ را بهبودي مي بخشم. مردگان را به اذن خدا زنده مي كنم. از آنچه مي خوريد و در خانه هاي خود ذخيره مي كنيد، به شما خبر مي دهم. (آل عمران، آيه 94)
در اين آيات، آن چه نفي شده، استقلال انسان در اين امور است، اما اگر با اذن الهي باشد، هرامري شدني است؛ چرا كه انسان با متاله (رباني) شدن، در مقام خلافت الهي قرار مي گيرد و اين همان اذني است كه به بشر داده مي شود مي تواند مظهريت در ربوبيت پيدا كند. پس داشتن اموري چون احياي مردگان و خلقت و يا مرگ اختياري به اذن الهي براي متالهان و ربانيون امري عادي است.