سوره عنكبوت [29]
اين سوره در «مكّه» نازل شده و داراى 69 آيه است.
محتواى سوره:
بطور كلى مىتوان گفت بحثهاى اين سوره در چهار بخش خلاصه مىشود:
1- بخش آغاز اين سوره كه پيرامون مسأله «امتحان» و «وضع منافقان» است و اين دو پيوند ناگسستنى با هم دارند.
2- بخش ديگرى كه در حقيقت براى دلدارى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و مؤمنان اندك نخستين از طريق بيان گوشههايى از سر نوشت پيامبران بزرگى همچون نوح و ابراهيم و لوط و شعيب است.
3- بخش ديگرى از توحيد، نشانههاى خدا در عالم آفرينش، و مبارزه با شرك، سخن مىگويد.
4- قسمت ديگرى از اين سوره بر محور ضعف و ناتوانى معبودهاى ساختگى، و عابدان «عنكبوت صفت» آنها و همچنين عظمت قرآن و دلائل حقانيت پيامبر اسلام و لجاجت مخالفان و نيز يك سلسله مسائل تربيتى همچون نماز، نيكى به پدر و مادر، و اعمال صالح دور مىزند.
نامگذارى اين سوره به «سوره عنكبوت» از آيه 41 آن گرفته شده كه بت پرستان را كه تكيه بر غير خدا مىكنند تشبيه به عنكبوت مىكند كه تكيهگاهش، تارهاى سست و بىبنياد است.
فضيلت تلاوت سوره: از پيامبر گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و آله چنين آمده است: «هر كس سوره عنكبوت را بخواند به تعداد تمام مؤمنان و منافقان، ده حسنه براى او نوشته مىشود».
مخصوصا درباره تلاوت سوره عنكبوت و روم در ماه رمضان در شب بيست و سوم، فضيلت فوقالعادهاى وارد شده است تا آنجا كه در حديثى از امام صادق عليه السّلام مىخوانيم: «هر كس سوره عنكبوت و روم را در ماه رمضان شب بيست و سوم تلاوت كند به خدا سوگند اهل بهشت است، و من هيچ كس را از اين مسأله استثنا نمىكنم، و نمىترسم كه خداوند در اين سوگند قاطع من گناهى بر من بنويسد، و مسلما اين دو سوره در پيشگاه خدا بسيار ارج دارد».
بدون شك محتواى پر بار اين دو سوره و درسهاى مهم توحيدى آن، و برنامههاى سازنده عملى كه در اين سوره ارائه شده است كافى است كه هر انسانى را كه اهل انديشه و الهام و عمل باشد به بهشت جاويدان سوق دهد.
