(آيه 17)- در اين آيه مىافزايد: به خاطر بياوريد «هنگامى را كه دو فرشته راست و چپ كه ملازم انسان هستند اعمال او را دريافت مىدارند» (إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ).
يعنى علاوه بر احاطه علمى خداوند به ظاهر و باطن انسان، دو فرشته نيز مأمور حفظ و نگاهدارى حساب اعمال اويند كه از طرف راست و چپ از او مراقبت مىكنند، پيوسته با او هستند و لحظهاى جدا نمىشوند، تا از اين طريق اتمام حجت بيشترى شود، و تأكيدى باشد بر مسأله نگاهدارى حساب اعمال.
در روايات اسلامى آمده است كه: «فرشته سمت راست، نويسنده حسنات است، و فرشته سمت چپ نويسنده سيئات، و فرشته اول فرمانده فرشته دوم است، هنگامى كه انسان عمل نيكى انجام دهد، فرشته سمت راست ده برابر مىنويسد، و هنگامى كه عمل بدى از او سر زند، و فرشته سمت چپ مىخواهد آن را بنويسد، فرشته اول مىگويد: عجله مكن. لذا او هفت ساعت به تأخير مىاندازد، اگر پشيمان شد و توبه كرد چيزى نمىنويسد، و اگر توبه نكرد تنها يك گناه براى او مىنويسد».
(آيه 18)- اين آيه باز روى مسأله فرشتگان ثبت اعمال تكيه كرده، مىگويد:
«انسان هيچ سخنى را بر زبان نمىآورد مگر اين كه همان دم فرشتهاى مراقب و آماده براى انجام مأموريت (و ضبط آن) است» (ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ).
در آيه گذشته سخن از ثبت تمامى اعمال آدمى بود، و در اين آيه روى خصوص الفاظ و سخنان او تكيه مىكند، و اين به خاطر اهميت فوق العاده و نقش مؤثرى است كه گفتار در زندگى انسانها دارد، تا آنجا كه گاهى يك جمله مسير اجتماعى آنها را به سوى خير يا شر تغيير مىدهد.
