(آيه 40)- تحريف گران آيات حق! بعد از بيان آيات الهى و نشانههاى پروردگار در آيات پيشين، اكنون سخن از تهديد كسانى است كه نشانههاى توحيد را تحريف مىكنند، و به اغفال و گمراه ساختن مردم مىپردازند، مىگويد: «كسانى كه آيات ما را تحريف مىكنند بر ما پوشيده نخواهند بود» (إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آياتِنا لا يَخْفَوْنَ عَلَيْنا).
ممكن است با مغالطه و سفسطه مردم را بفريبند، و ممكن است بر اين عمل زشت و ننگين خود پرده بيفكنند و خود را از انظار مردم مستور دارند، اما هرگز نمىتوانند كمترين عمل خود را از ما پنهان نمايند.
قرآن مجازات همه آنها را در ادامه اين بحث با يك مقايسه روشن بيان كرده، مىگويد: «آيا كسى كه در آتش افكنده مىشود بهتر است يا كسى كه در سايه ايمان در نهايت امن و امان در قيامت قدم به عرصه محشر مىگذارد»؟! (أَ فَمَنْ يُلْقى فِي النَّارِ خَيْرٌ أَمْ مَنْ يَأْتِي آمِناً يَوْمَ الْقِيامَةِ).
آنها كه با ايجاد شك و فساد عقائد و ايمان مردم را به آتش كشيدند، بايد در آن روز طعمه آتش شوند و آنها كه در سايه ايمان محيط امن و امانى براى جامعه بشرى آفريدند بايد در قيامت در نهايت امنيت به سر برند، مگر در آن روز همه اعمال ما تجسم نمىيابد؟
و از آنجا كه وقتى از هدايت كسى مأيوس شوند او را به حال خود رها مىكنند، مىگويند: هر كارى مىخواهى بكن، در ادامه اين آيه آنها را مخاطب ساخته، مىگويد: «هرچه مىخواهيد انجام دهيد»! (اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ).
اما بدانيد «كه خدا به آنچه انجام مىدهيد بيناست» (إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ).
بديهى است اين امر به معنى آزادى عمل آنها، و يا الزام به انجام هر كار نيست، بلكه تهديدى است نسبت به آنها كه هيچ حرف حقى در گوششان فرو نمىرود.
