سوره تغابن [64]
اين سوره در «مدينه» نازل شده و 18 آيه است.
محتواى سوره:
لحن آيات اخير اين سوره، با سورههاى مدنى هماهنگ است، ولى صدر آن، با سورههاى مكّى موافقتر است، اما به هر حال ما مجموع آن را طبق مشهور مدنى، تلقى مىكنيم.
از نظر محتوا، اين سوره را مىتوان به چند بخش تقسيم كرد:
1- آغاز سوره كه از توحيد و صفات و افعال خدا بحث مىكند.
2- به دنبال آن، با استفاده از علم خداوند، به مردم هشدار مىدهد كه مراقب اعمال پنهان و آشكار خود باشند و سرنوشت اقوام پيشين را فراموش نكنند.
3- در بخش ديگرى از سوره، سخن از معاد است. و اين كه روز قيامت روز «تغابن» و مغبون شدن گروهى و برنده شدن گروه ديگرى است (نام اين سوره نيز از همين گرفته شده).
4- در بخشى ديگر دستور به اطاعت خدا و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله داده و پايههاى اصل نبوت را تحكيم مىبخشد.
5- آخرين بخش سوره، مردم را به انفاق در راه خدا تشويق مىكند و از اين كه فريفته اموال و اولاد و همسران شوند بر حذر مىدارد، و سوره را با نام و صفات خدا پايان مىدهد همان گونه كه آغاز كرده بود.
فضيلت تلاوت سوره:
در حديثى از امام صادق عليه السّلام مىخوانيم: «كسى كه سوره تغابن را در نماز فريضهاش بخواند شفيع او روز قيامت خواهد شد، و شاهد عادلى است در نزد كسى كه شفاعت او را اجازه مىدهد، سپس از او جدا نمىشود تا داخل بهشت گردد».
بديهى است اين تلاوت بايد توأم با انديشه باشد انديشهاى كه محتواى آن را در عمل منعكس كند، تا اين همه آثار و بركات بر آن مترتب گردد.
