سوره طه [20]
اين سوره در «مكّه» نازل شده و 135 آيه است.
محتواى سوره:
اين سوره نيز همانند ساير سورههاى «مكّى» بيشتر سخن از «مبدأ» و «معاد» مىگويد.
بخش اول: اشاره كوتاهى به عظمت قرآن و بخشى از صفات جلال و جمال پروردگار است.
و در بخش دوم: كه بيش از هشتاد آيه را در بر مىگيرد از داستان موسى (ع) سخن مىگويد.
در سومين بخش: در باره معاد و قسمتى از خصوصيات رستاخيز سخن مىگويد.
در بخش چهارم: سخن از قرآن و عظمت آن است.
و در بخش پنجم: سر گذشت آدم و حوّا را در بهشت و سپس ماجراى وسوسه ابليس و سر انجام هبوط آنها را در زمين، توصيف مىكند.
و بالاخره در آخرين قسمت، نصيحت و اندرزهاى بيدار كنندهاى، براى همه مؤمنان بيان مىدارد.
فضيلت تلاوت سوره:
در حديثى از امام صادق (ع) مىخوانيم: «تلاوت سوره طه را ترك نكنيد چرا كه خدا آن را دوست مىدارد و دوست مىدارد كسانى را كه آن را تلاوت كنند، هر كس تلاوت آن را ادامه دهد خداوند در روز قيامت نامه اعمالش را به دست راستش مىسپارد، و بدون حساب به بهشت مىرود، و در آخرت آنقدر پاداش به او مىدهد كه راضى شود».
البته منظور تلاوتى است كه مقدمه انديشه باشد انديشهاى كه آثارش در تمام اعمال و گفتار انسان متجلّى شود.
