تصور بفرمایید امام علی علیه السلام هم اکنون با اذن خود و یا به اذن الله در بهشت و یا عرش الهی در محلی نشسته و صدها و هزاران و یا میلیون ها صفحه تلویزیون مقابلش روشن است و به محض اینکه هر یک از ما او را صدا کنیم و به کمک بطلیم اجابت می کند. البته همانطور که می دانید برای اجابت کردن باید حضرت علی در همان لحظه شرایط درونی ما را بررسی کند و ببیند که آیا این یا علی مدد (یا علی نستعین) برخلاف ایاک نعبد و ایاک نستعین ما در راه خیر است و یا شر؟ و آیا آن کسی که از علی مدد خواسته شرایط اجابت را دارد یاخیر ؟ و بعد اگر شرایطش را داشتیم از الله بخواهد که ما را به حاجتمان برساند. در حالیکه الله می فرماید : من از درون شما آگاه هستم (عالم فی الضمیر ) و من از رگ گردن به شما نزدیک ترم.
ولی سوال اینجاست که آیا امام علی علیه اسلام با آن همه مجاهدت ها و رنجهایی که برای دین خدا متحمل شده حق ندارد تا قیامت در زیر سایه الله از نعمات خدا بهره مند شود و یا اینکه باید تا قیامت همراه با الله و در کنار الله و شاید شریک الله به امور دنیای ما رسیدگی کند؟ و اگر این طور است دلیل ما برای ادعای مان چیست ؟ آیا توسط آیه ای از آیات کلام الله چنین ادعایی قابل اثبات است؟ چرا صدها آیه قرآن خلاف این را اثبات می کند؟
حتي اگرما آنان را مستقل در تاثير ندانيم و بگوئيم آنان به اذن خدا موثرند!! آيا مشرك نمي شويم؟
آیا اهل بیت او تقسیم کننده بهشت و جهنم هستند؟؟ آیا اهل بیت او صاحب زمین و زمان هستند؟؟؟؟؟
پاسخ با نقل قول
