!!!! آیا غیر از این است که این دوستان بظاهر متدین ما ، از محتوای قرآن (=آوازی برای مردگان ما) هیچ خبری ندارند و از قرآن فقط هنگام مجلس ترحیم و یا رد شدن از زیر آن هنگام سفر و یا سفره هفت سین و یا افتتاح خانه های جدیدشان ، استفاده می کنند و در مقابل دل بیمارشان و گناهانی که هر روز به آن مبتلا هستند به شفاعت و وساطتت اولیائی امید دارند که خودآنها برای رهایی از عذاب و رستگاری،الله را نزد الله شفیع قرار می دادند (....واستشفع بک الی نفسک یعنی حضرت علی در دعای کمیل می فرماید : ای خدای بزرگ من برای رهایی از عذاب آخرت، تورا نزد خودت شفیع قرارمی دهم نه پیامیران راو نه اولیاء تورا و نه خودم را......)
و امام سجاد علیه السلام درصحیفه سجادیه دعای توبه به ما اینگونه می آموزد :فَلْیَخْفُرْنى عِزُّکَ، وَلا شَفیعَ لى اِلَیْکَ فَلْیَشْفَعْ لى فَضْلُکَ، وَ قَدْ اَوْجَلَتْنى خَطایاىَ، فَلْیُؤْمِنّى عَفْوُکَ، فَما کُلُّ ما نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْل مِنّى بِسُوءِ خدایا پناه دهى جز تو ندارم و باید نیروى تو پناهم دهد و شفیعى ندارم و فضل تو باید شفیعم گردد و خطاهایم به سختى مرا ترسانده و گذشتت باید ایمنم گرداند و.....) یعنی آن بزرگان هرگز ادعای عصمت و شفاعت کردن برای دیگر بندگان الله و ولایت بر ذرات کون و مکان را نداشته اند بلکه خود برای نجات از عذاب روز قیامت و تقرب به الله در تلاش بوده اند.
پاسخ با نقل قول
