بنابراین کسانی که مقبره و بارگاه منسوب به اهل بیت را به عنوان وسیله تقرب به الله (....وابتغوا اليه الوسيله ...) به مردم معرفی می کنند باید به این سوال اساسی پاسخ دهند که : آیا کسانی که خودشان از عذاب خدا هراسانند و در تمام طول زندگی شان دنبال وسیله ای ( چون ايمان به خداوند و پيامبرش و جهاد در راه او و كلمهى اخلاص و اقامهى نماز و پرداخت زكات و روزه گرفتن ماه رمضان و حج و عمره و صلهى رحم و انفاقهاى پنهانى و آشكار و كارهاى نيك ) برای تقرب به الله بوده اند
آیا اکنون که از دنیا رفته و در حالیکه خداوند می فرماید آنها مرده اند و صدای شما را نمیشنوند اَمْواتٌ غَيْرُ اَحْيآء وَ مَا يَشْعُرُونَ اَيَّانَ يُبْعَثُونَ(نحل /20و21) و اگر هم بشنوند کاری از آنها ساخته نیست إِن تَدعُوهُم لَايَسمَعُواْ دُعَاءَكُم وَلَوْ سَمِعُواْ مَا اسْتَجَابُواْلَكُم(فاطر/14) چگونه می توانند وسیله مردم برای تقرب به الله باشند ؟؟؟
خدایا پناه دهى جز تو ندارم و باید نیروى تو پناهم دهد و شفیعى ندارم و فضل تو باید شفیعم گردد و خطاهایم به سختى مرا ترسانده و گذشتت باید ایمنم گرداند و.....) یعنی آن بزرگان هرگز ادعای عصمت و شفاعت کردن برای دیگر بندگان الله و ولایت بر ذرات کون و مکان را نداشته اند بلکه خود برای نجات از عذاب روز قیامت و تقرب به الله در تلاش بوده اند.
پاسخ با نقل قول
