هر آن که به
توصیف او برآید، در وصفش حیران
ماند. (به آفریدگان) نزدیک است و (در رفعت مقام، از آنان) دور است. (به علوّ
شأنش از آنان) دور است و (به آنان) نزدیک است، و دعای کسی را که او را بخواند،
اجابت می کند. و به بنده اش روزی می دهد و بدو عطا می فرماید. دارای لطفی است
پنهان و قهری قوی و رحمتی گسترده و کیفری دردناک. رحمتش بهشتی پهناور و زیبباست
و کیفرش جهنمی در بسته و هلاکت بار.
و گواهی می دهم به بعثت محمّد صلّی الله علیه و آله، بنده و فرستاده و
برگزیده و حبیب و خلیلش که او را –در بهترین (و ضروری ترین) برهه و در
دوران گسیختگی (وحی) و کفر- به عنوان رحمتی برای بندگان خود و نعمتی
برجسته از نعمتهای فراوان خویش مبعوث فرمود. خداوند کار (برانگیختن
پیامبران به) پیامبری (از جانب) خود را به وسیله او به پایان رسانید و
برهان خویش را با وی قوّت بخشید و آن بزرگوار نیز موعظه فرمود و
خیرخواهی نمود و به سختی کوشید، نسبت به هر مؤمنی رؤوف و مهربان بود.
سروری بخشنده و پاک گهر و راضی (به قضا و حکم حق) بود. رحمت و سلام و
برکت و تعظیم و
تکریمی (ویژه و فراوان) از سوی پروردگاری آمرزنده و مهربان و نزدیک و اجابت
کننده، بر او باد.
ای گروهی که نزدم حاضرید؛ شما را به تقوای پروردگارتان سفارش می کنم و به
شیوه پیامبرتان یادآوری می نمایم.