دشمنان اسلام و مسلمین با علم کردن شخصی به نام محمد بن عبد الوهاب در عالم تسنن، حرکت دیگری را در راستای مبارزه با دین مبین اسلام آغاز نمودند. در این حرکت، با ایجاد فرقه وهابیت به ایجاد اختلاف بین شیعه و سنی پرداختند و بسیاری از آثار گرانقدر عالم اسلام را به بهانه مبارزه با شرک از بین بردند. محمد بن عبدالوهاب با مسافرتها، سخنرانیها، حرکتهای نظامی و نوشتن کتابها و رسالههای مختلف دشمنی خود با مذهب حق تشیع را ادامه داد. در این حرکت ابزار ناجوانمردانه تهمت و دروغ وسیلهای بود که در کنار ساده اندیشی و تعصب افراد، ضربه سختی به جهان تشیع وارد نمود و متأسفانه افکار بسیاری از اندیشمندان را نیز تحت تأثیر خود قرار داد. امروزه اینترنت و ماهواره نیز به کمک این فرقه ضاله آمده است تا افکار شوم و تفرقه برانگیز خویش را در دنیا منتشر کند و هر روز به براندازی مکتب تشیع امیدارتر کند؛ اما زهی خیال باطل که هر روز شاهد شکوفایی بیشتر این شجره طیبه هستیم و افکار ناب این مکتب الهی بیشتر در کشورهای اسلامی و غیر اسلامی آشکار میگردد. یکی از رسالههای محمد بن عبد الوهاب، «رساله فی الرد علی الرافضه» میباشد که سراسر دروغ و مغالطه است و بغض و کینه نویسنده در آن موج میزند. در این مقاله به یکی از تهمتهایی که در این رساله به شیعیان زده شده است پرداخته میشود تا بیش از پیش تعصب و پستی نویسنده آن آشکار گردد