کار شعر و ادب سید رضا اوج و اعتلاء بلندى یافت، تا آنجا که وى را از بزرگترین پایه گزاران نهضت ادب عربى در آغاز قرن بیستم میلادى دانسته‏ اند، او در طول نیم قرن یکى از چهره‏ هاى درخشان شعر عراق شمرده مى‏ شد و چیزى که بر شهرت او افزود نامه‏ اى بود که وى آن را براى شیخ رضا اصفهانى نوشت، این نامه که از چهارده سطر تشکیل مى‏ شد مهارت و ذوق فوق العاده‏اى در آن بکار گرفته شده بود، به طورى که آن را هم به صورت شعر و هم به صورت نثر مى‏ توان خواند!
پس از این هنرمندى عظمت اشعار او در عراق آنقدر بالا گرفت، که قصیدهإ؛، و مدایح و مرثیه‏ هاى او را خطباء و ادباء و طلاب و نیز کودکان و نوجوانان قبل از اینکه چاپ شود، دستنویس مى‏ کردند، حفظ مى‏ نمودند و سینه به سینه به دیگران منتقل مى‏ کردند و در همه مجالس و محافل دینى قرائت مى‏ گردید و مورد توجه همگان قرار مى‏ گرفت.
سید رضا هندى به خاطر سرودن قصائد ناب خود، شهرت و عظمت بلندى یافته بود، اما او از لحاظ فضائل اخلاقى چنان آراسته و متواضع بود، که هرگز به خصلت ناپسند تکبر و غرور آلوده نشد، منش بزرگوارانه‏ اى داشت، با افراد عادى و روستایى رفت و آمد داشت و با افراد درس ناخوانده مدتها گفتگو مى‏ کرد و به ارشاد آنان همت مى‏ گماشت.