سید رضا مدت سیزده سال در سامرا تحصیل علم کرد و ادبیات و علوم مقدمات را آموخت و در سال 1311 براى ادامه تحصیل و تدریس به نجف اشرف بازگشت. او به رشته‏ هاى علم فقه و اصول علاقه زیادى داشت و به آن اهمیت زیاد مى‏ داد، اما در ضمن به شعر و ادب و علم بیان و حفظ و سرودن شعر هم مى‏ پرداخت.
در زمینه تهذیب نفس و خودسازى اخلاقى دوره هایى را گذرانید و به مقام معنوى و روحانى بلندى دست یافت. اما آنچه بیشتر موجب شهرت و بلندنامى او گردید، تسلط و مهارت او در بلاغت و ادبیات بود، که در سرودن قصیده‏ هاى جذاب و مرثیه‏ هاى حماسى نمودار مى‏ گشت، گویندگان آن را حفظ مى‏ کردند و در مجالس و محافل مى‏ خواندند.
سید رضا حدود چهل سال با ادیبان معروفى چون سید جعفر حلى، شیخ محمدجواد شبیبى، شیخ هادى کاشف الغطاء و شیخ محمد سماوى و شاعران دیگر ارتباط داشت، با آنان همنشینى و محافل شعرى و ادبى برگزار مى ‏کرد.