موضوع: حلم وبردباری از منظر آیات قرآن و روایات اهل البیت (علیهم السلام) (1)

حلم در قرآن مجيد:

قرآن مجيد حلم را از اوصاف حضرت حق دانسته، و از پيامبران الهي به عنوان انسانهايي حليم ياد كرده، و اين همه براي اين است كه مردم از حضرت حق و انبياءالهي درس گرفته و به نور حلم و بردباري متصف شوندكه راه نجات، همرنگي با خدا و انبياء الهي است. ضمناً مي دانيم كه حليم يكي از اسماء الهي است كه به همراه اسماء و صفات ديگر،11 بار در قرآن آمده (6 مرتبه با اسم غفور،3 مرتبه با اسم عليم،یک مرتبه با شكور و يك مرتبه با غني). اين صفت 4 مرتبه هم درباره حضرت ابراهيم و اسماعيل و شعيب در قرآن تكرار شده است. ضمناً خود واژه " حلم" در قرآن نيامده و در اغلب موارد به صورت حليم تكرار شده و در چند آيه هم « حُلُم و أحلام» كه از مشتقات ديگر آن است آمده و به معني خواب ديدن مي باشد. سوره بقره آيه 235: « وَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ يَعْلَمُ مَا فِي أَنْفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ»: وبدانيد كه خداوند از نيات دروني شما آگاه است، پس از نيت هاي پليد وآلوده به خاطر خدا بپرهيزيد و آگاه باشيد كه در صورت تغيير حال و توبه، خداوند آمرزنده و بردبار و حليم و شكيبا است.

2) سوره بقره آيه 225 «لاَ يُؤَاخِدُكُمُ اللهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلكِن يُؤَاخِذُكُمْ بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ وَاللهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ»: خداوند از سوگندهاى لغو، شما را مؤاخذه نمى كند، ولى از آنچه در دل داريد - نيات ناپسند، حسد،كبر، عجب،ريا، حرص، طمع -شما را به مؤاخذه مى كشد، مگر آن كه توبه كنيد كه خداوند آمرزنده بردبار است.

3) سوره بقره آيه 263:« قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِن صَدَقَة يَتْبَعُهَا أَذىً وَاللهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ»: فقير سائل را به زبان خوش و طلب آمرزش، از پيش خود برگردانيد بهتر از اين است كه به او كمك شود ولى آن كمك همراه با آزار روحى و قلبى و يا جسمى باشد. خداوند بر عصيان و بخل مردم بى نياز و بردبار است.