موضوع: اشعاری در باب محبت اهل بیت (علیه السلام)

فقیر روی حسینم که قبله ام عشق است

گدای کوی حسینم که قبله ام عشق است

به لطف دوست منم از تبار احبابش

محبّ کوی حسینم که قبله ام عشق است

به رسم عشق دعا گوی جمع عشّاقم

که راه پوی حسینم که قبله ام عشق است

چو پرچمی که نشان از طریقتی دارد

رهی به سوی حسینم که قبله ام عشق است

سر قنوت نمازم هر آن چه می گویم

به گفتگوی حسینم که قبله ام عشق است

من از سبوی ولایت شراب می نوشم

خراب خوی خسینم که قبله ام عشق است

مرا پناه به جز کشتی نجاتش نیست

پناه جوی حسینم که قبله ام عشق است

حسین کیست که در هر بلا هو التسلیم

همان که در وصف قالو بلا هو التسلیم

من از دیار حبیبم که مست دلدارم

هزار بار برای حسین جان دارم

من به هر گم گشته ای تا حشر مصباح الهدایم

من همه آزاد مردان را امام و مقتدایم

من به ذات اقدس حق عبد پیش از ابتدایم

من کیم وجه خدا نور خدا خون خدایم

من کیم مولای خلقت هستی هست آفرینم

من حسینم زینت آغوش ختم المرسلینم

من کیم حجر و حطیمم من کیم رکن و مقامم

من کیم صبر و ثباتم من کیم خون و قیامم

من کیم شمس ولایت من کیم ماه تمامم

من رکوعم من سجودم من صلاتم من صیامم

من جوادم من کریمم من امانم من امینم

من حسینم زینت آغوش ختم المرسلینم

من کیم من کعبه ام من زمزمم سعیم صفایم

من کیم من باغبان گلبن عشق و وفایم

من خلیل صد ذبیحم من ذبیحاً بالقفایم

من عزیز فاطمه نجل علیِ مرتضایم

من خدا را دست لطف و مرحمت در آستینم

من حسینم زینت آغوش ختم المرسلینم

گاه روی قلب پیغمبر چو قرآن جای دارم

گه به پشت و گه به زانو گه به دوش او سوارم

گاه سر بر دامن زهرای اطهر می گذارم

گاه در گودال خون بر خاک مقتل سجده آرم

گه به خاکستر بود ماه جمال نازنینم

من حسینم زینت آغوش ختم المرسلینم

من کیم من رمز قرآن ، من کیم من سر هویم

من کیم من مصطفا را رنگ و بوی و خلق و خویم

من کیم آن کو نبی گفت اوست از من من از اویم

من به کل انبیا با روی خونین آبرویم

من به خیل اولیا با مهر خود حبل المتینم

من حسینم زینت آغوش ختم المرسلینم

من به درد بی دوای خلق عالم چاره سازم

من کیم من دلفروزم من کیم من دلنوازم

من کیم حکمم ، کتابم ، من کیم حجم ، نمازم

من وضو را آبرو بخشیدم از خون جبینم

من حسینم زینت آغوش ختم المرسلینم

من کیم آنم که آمد ارجعی در باره ی من

روح پیغمبر طواف آورده بر گهواره ی من

کاروان دل بود از هر طرف آواره ی من

مصحف پیغبران اعضای پاره پاره ی من

اولیا آرند حاجت از یسار و از یمینم

من حسینم زینت آغوش ختم المرسلینم

من دعای مستجاب آیه ی امن یجیبم

من به درد عالمی از تربت پاکم طبیبم

من شما را آشنایم ، دوستم ، یارم ،حبیبم

من غریبم من غریبم من غریبم من غریبم

من به میثم سوز دادم با کلام آتشینم

من حسینم زینت آغوش ختم المرسلینم

ای که هر دم دم ز مـــــولا میزنی!
پس چرا وقت عمل جــا میزنی!؟

ای که گویی در پناه مهدی ام!
مستحق یک نگاه مهدی ام!

نام مهدی جان من بازیچه نیست!

عاشق مهدی خدا داند که کیست.....

ما از الست طایفه ای سینه خسته ایم

ما بچه های مادر پهلو شکسته ایم

امروز اگر سینه و زنجیر می زنیم

فردا به عشق فاطمه(سلام الله علیها) شمشیر می زنیم

ما را نبی قبیله سلمان خطاب کرد

روی غرور و غیرت ما هم حساب کرد

از ما بترس طایفه ای پر اراده ایم

ما مثل کوه پشت علی(علیه السلام) ایستاده ایم

مرحوم شیخ رجبعلی خیاط شعری را در وصف امام علی‌بن ابی‌طالب(علیه السلام) در دهه 1330 سروده که اگر چه از نظر قافیه و عروض دچار مشکل است اما ابیات آن چینش جالبی دارد.
به نظر می‌رسد این شعر بیش از آن که نوشته‌ای ادبی باشد،‌ یک دلنوشته در راستای ستایش امیرالمؤمنین(علیه السلام) است.

الف اولی ما خلق الله علی است


از ازل تا به ابد مقصد و مقصود علی است


ب بسم الله قرآن به بیانات علی است


باب علم نبی و مظهر علام علی است


ت تولای علی قلعه امن الله است


تاج تقوی به قیامت ز خدا بهر علی است


ث ثناخوان و ثناگوی خداوند علی است


ثمن هشت بهشت ار طلبی حُب علی است


ح حبیب‌الله و محبوب خداوند علی است


حاکم جمله مخلوق ز اخلاق علی است

س سید بوصیهای نبی جمله علی است
سید هشت بهشت علی و آل علی است



ش شیر است که شیر اسدالله علی است
شای از او به شهان است شهنشاه علی است



ص صبر است که ترویج شریعت همه از صبر علی است
صادق واهب مُصلح علی و آل علی است



ض ضوء‌است و ضیاء همه از نور علی است
ضابط عالم هستی علی و آل علی است



ط طاهر بود آیه تطهیر علی است
طهر و طاهر بود آن‌کس که پسر عم علی است

ظ ظاهر بود و مظهر الله علی است
ظلّ ممدود الهی علی و آل علی است


ع عارف بود از مبداء و میعاد علی است
عالم کون و مکان واسطه فیض علی است


غ باشد غنی و مغنی اشیاء علی است
غنی آخر آن است که محبوب علی است


ف فتح است که عالم همه از فتح علی است
فوق ایدیهم قرآن و یدالله علی است


ق قرآن بود و جملگی‌اش مدح علی است
قسمت دوزخ و فردوس به تقسیم علی است

ک باشد کرم و باعث اکرام علی است
کُل اشیاء که موجود شد از بهر علی است


ل لطف است ز خلاق به مخلوق که از بهر علی است
لغت خالق و مخلوق بر آن‌کس ز اعداء علی است


م میزان صراط است که در شأن علی است
مدح شیاء به شینی است که محبوب علی است


ن ناصر به نبی‌های خدا جمله علی است
ناجی و مُنجی عالم علی و آل علی است


و والی به ولایت ولی‌الله علی است
واجب الطاعه عالم علی و آل علی است