بايد تذکر داد که:


غذاها، دواهايي هستند و هدف از خوردن، به دست آوردن قدرت و توان بيشتر در عبادت و بندگي خداست.
دنيا، اصل نيست؛ زيرا که ناپايدار است و مرگ، رشته نعمت ها را قطع مي کند.
دنيا، خانه گذر است نه اقامتگاه.
آخرت، سراي ماندگاري است نه خانه عبور. مرگ، در هر ساعتي مورد انتظار است.
«عاقل»، کسي است که از دنيا، براي آخرتش ره توشه برگيرد تا درجه و رتبه اش نزد خداوند بزرگ بالا شود، و در بهشت، نعمت هايش وسعت يابد.
اگر نشو و نماي فرزند و تربيت کودک- به گونه اي که گذشت- درست و صحيح انجام گرفته باشد، اين گونه سخنان هنگام بلوغ، مؤثر و سازنده خواهد بود و بر دل خواهد نشست، همچنان که«نقش»، بر سنگ مي ماند.
اما.... اگر تربيت فرزند بر خلاف اين باشد و کودک از همان آغاز به بازي و فحش و وقاحت و بي شرمي و شکمبارگي و طمع و تجمل در لباس و زندگي و تزيين و تفاخر و... خو گرفته باشد، قلبش از«پذيرفتن حق»، امتناع خواهد نمود و چيزي از اين حقايق بر دلش نخواهد نشست؛ آن گونه که خاک خشک، بر صفحه ديوار نمي ماند!
کارها را بايد از آغاز و ريشه، مورد رعايت و دقت قرار داد.
سرشت کودک، قابليت نيک و بد را دارد، و اين پدر و مادر هستند که او را به يکي از دو جانب، تمايل مي دهند.

پيامبراسلام(ص) فرمود:


«هر مولودي بر فطرت( فطرت توحيدي) زاده مي شود. و همانا پدر و مادر اوست که او را يهودي، نصراني و مجوسي مي کند.»(3)
در اينجا، ترجمه گفتار مرحوم فيض کاشاني از کتاب شريف «المحجة البيضاء» پايان يافت.
اميد است که امت قهرمان و شهيد پرور ما بيش از پيش، در تربيت نسلي صالح و شايسته و فرزنداني شهادت طلب، ايثارگر، حق جو و نيکوکار موفق باشند. ان شاء الله تعالي
پي نوشت ها :

1. ر.ک: ج5، ص 124.
2. تحريم/ 6.
3. «کل مولود علي الفطرة و انما ابواه يهودانه و ينصرانه و يمجسانه».
نويسنده:جواد محدثي
منبع:نشريه فرهنگ کوثر، شماره 77.