۳- ولادت حضرت مهدی (عج) و اخبار مربوط به آن حضرت .

شیخ در ۵ باب اخبار میلاد آن حضرت و والدین ایشان و اخبار کسانی را – که به حضور ایشان تشرف یافته اند – جمع آوری کرده است. ۴- نامه هایی که از ناحیه آن حضرت صادر شده است.

این نامه ها که اصطلاحا «توقیع » نامیده می شود، در زمان غیبت کوتاه مدت آن امام (۲۶۰ -۳۲۹) ه ق به توسط وکلاء خاص ایشان به اشخاص مختلفی رسیده است. مرحوم شیخ ۵۲ توقیع را از آن حضرت نقل می کند.

۵ – عمر طولانی حضرت حجت (عج) از جمله مواردی است که توسط منکرین غیبت، به آن استشهاد می شود. استبعاد و خارق العاده بودن عمر آن حضرت ، همواره یکی از موضوعات اشکال برانگیز بوده و هست. مرحوم شیخ در طی ۹ باب ، احادیث مختلفی که عمر طولانی بعضی از انبیاء و اولیاء گذشته را اثبات می کند جمع آورده کرده است. وی به این وسیله د رمقام رفع شبهه برآمده است. نکته قابل توجه آنکه با توجه به تاریخی که برای تالیف کتاب ذکر شد، و ملاحظه آنکه غیبت کبری ازسال ۲۶۰ ق آغاز شده است. تنها۱۰۷ سال از غیبت آن حضرت می گذشته است که مرحوم شیخ به دفع شبهه پرداخته است.

وی در این باب داستانهایی را نیز از عمر طولانی بعضی از انسانها آورده است. خود ایشان وجه ذکر این داستانها را چنین می گوید: «اینگونه اخبار تاریخی مستند ما در مساله غیبت و وقوع آن نیست . چه آنکه به روایات صحیح ، از پیامبر (ص) و ائمه اطهار(ع) این مساله به اثبات رسیده است. اسلام و شریعت و احکام آن، همه با روایات ایشان قابل اثبات است ». (۱۱)

سپس خود به بیان مقصود از نقل این قضایا می پردازد و می گوید:

«همه مردم به اینگونه اخبار تمایل دارند. با اطلاع به این داستانها ، تمایل بر اطلاع به سایرمطالب کتاب پیدا می کنند. و با خواندن کتاب ، مؤمن از آن بصیرت بیشتر می یابد و برمنکر ، حجت خداوند اثبات می شود . متحیران و شکاکان به بحث و بررسی در غیبت خوانده می شوند و چه بسا که هدایت یابند». (۱۲)

در پایان کتاب ایشان، بابی را منعقد نموده و موضوع آن را «نوادر کتاب » نامیده است. باید دانست بطور معمول بابهایی را محدثان نوادر می نامند که بخش الحاقی به کتاب ، پس از تالیف کتاب ، شمرده می شوند.

اما مقصود شیخ از نگارش این باب رد قول به «فترت » یعنی انقطاع موقت امامت است.

مرحوم شیخ ، پس ازنقل هر حدیث ، بیانی در نحوه استدلال به آن در نفی فترت دارد.

این کتاب دو مرتبه به صورت چاپ سنگی منتشر شده ، یکبار هم در نجف اشرف چاپ حروفی شد و بار دیگر در ایران با ترجمه چاپ شد. اما متاسفانه غلطهای بسیاری در این نسخه ها یافت می شود.
پی نوشت:
۱۱- کمال الدین و تمام النعمة; ۶۳۸

۱۲- همان ;۶۳۹