13- خبث، به هر امر زشت و ناپسند، خبيث گويند در مقابل «طيّب» به ‏معناى پاك و دل‏پسند. اين واژه در 16 مورد از قرآن بكار رفته است.

14- شرّ، به معنى هر زشتى است كه نوع مردم از آن نفرت دارند، و بر عكس، واژه‏ى «خير» به معنى كارى است كه نوع مردم آن را دوست دارند، اين واژه غالباً درمورد بلاها و گرفتارى‏ها استعمال مى‏شود، ولى گاهى نيز در مورد گناه به كار مى‏رود، چنانكه در آيه 8 سوره زلزال به معنى گناه به كار رفته است.

15- لمم، (بر وزن قلم) به معنى نزديك شدن به گناه وبه معنى اشياى اندك است و در گناهان صغيره بكار مى‏رود. و در قرآن يكبار آمده است.

16- وزر، به معنى سنگينى است، و بيشتر در مورد حمل گناه ديگران به كار مى‏رود، «وزير» كسى است كه كار سنگينى از حكومت را به دوش خواهد كشيد، اين واژه در قرآن 26 بار آمده است.
گاهى در قرآن واژه «ثقل» نيز كه به معنى سنگينى است در مورد گناه به كار رفته است، چنانچه آيه 13 سوره عنكبوت به اين مطلب دلالت دارد.

17- حنث، (بر وزن جنس) در اصل به معنى تمايل به باطل و بازخواست آمده است و بيشتر در مورد گناه پيمان شكنى و تخلف، بعد از تعهد، آمده است. اين واژه دوبار در قرآن آمده است.

اين واژه‏هاى هفده گانه هر كدام بيانگر بخشى از آثار شوم گناه و حاكى از گوناگونى گناه مى‏باشند، و هر يك با پيام مخصوص و هشدار ويژه‏اى، انسان‏ها را از ارتكاب گناه برحذر مى‏دارند.