* انيس قرآن
در سيره هشتمين ستاره فروزان آسمان امامت و ولايت انس با قرآن به وضوح ديده مي شود. آن بزرگوار هر سه روز يك بار تمام قرآن را تلاوت و در آيات آن تدبر مي كرد.

امام رضا(ع) شب ها هنگام خوابيدن، در بستر خويش زياد قرآن مي خواند و چون به آيه اي مي رسيد كه در آن يادي از بهشت يا جهنم شده است، مي گريست و از خداوند بهشت مي طلبيد و از دوزخ به خداوند پناه مي برد.

همچنين درباره اوصاف قرآن سخنان گهرباري از ايشان به يادگار مانده است كه هر خواننده را به فكر و انديشه در اين كتاب وا مي دارد. آن حضرت قرآن كريم را كتاب هدايت گر، سرچشمه حيات و مايه عزت دانسته، بنابراين مي فرمايد: قرآن ريسمان محكم الهي و دستگيره محكم و راهي نمونه و بي بديل است كه به بهشت منتهي مي شود و انسان را از آتش نجات مي دهد. در طول زمان كهنه نمي شود و ارزش و اعتبار خود را از دست نمي دهد، زيرا براي يك عصر قرار داده نشده است،بلكه راهنما، برهان و حجت براي هرانسان است.باطل و نادرستي در آن راه نمي يابد، نه از پيش رو و نه از گذشته ها. اين كتاب فرستاده خداي حكيم و ستوده است.'

* پاسدار نماز
همه پيامبران و امامان و اولياي خدا حرمت نماز را به بهترين وجه حفظ مي كردند و آن را با كيفيت بسيار عالي اقامه مي كردند. پس از معرفت به خدا و اصول اعتقادات، بر همه چيز آن را مقدم مي داشتند.

از منظر حضرت رضا(ع) هيچ عملي برتر و با ارزش تر از نماز نيست و آن را در اول وقت اقامه مي كرد به همين جهت آن حضرت (ع) به 'ابراهيم بن موسي' فرمود: نماز را هميشه در اول وقت شروع كن و آن را بدون علت از اول وقت به تاخير مينداز...'

امام هشتم به هيچ قيمتي فضيلت نماز اول وقت را از دست نمي داد. حتي در مهم ترين جلسات سياسي و علمي امام به نماز اول وقت اهميت مي داد. نقل مي شود كه به دستور مامون، علماي برجسته از فرقه هاي گوناگون در مجالس مناظره حاضر مي شدند و امام رضا(ع) با آن ها بحث و مناظره مي كرد. در يكي از اين مجالس 'عمران صائبي' كه از دانشمندان بزرگ بود، حاضر شد و درباره توحيد با امام رضا (ع) وارد گفت و گو شد. در آن جلسه امام سوال هاي او را با حوصله، متانت و استدلال هاي قطعي پاسخ داد و او را به سوي توحيد متمايل كرد. هنگامي كه بحث و مناظره به اوج خود رسيده بود، حضرت رضا (ع) احساس كرد كه وقت اذان ظهر و هنگام نماز است، بنابراين به مامون فرمود: وقت نماز فرا رسيده است...