* حكيم خردورز
امام رضا(ع) در روزگاري كه امامت الهي در حد پادشاهي و ولايت عهدي تنزل يافته بود، از عقل و خرد خويش بيشترين بهره را برد و با تشكيل مناظرات و احتجاجات عقلاني، خردورزان را جذب خويش كرد و عده اي از آن ها را به راه اصلي و حجت ظاهري و امامت هدايت كرد.

آن حضرت در تمام عرصه هاي زندگي بويژه عرصه سياسي رفتاري كاملا حكيمانه و خردورزانه داشت. پذيرش ولايت عهدي در دوران امامتش يك موضع كاملا عاقلانه بود كه توانست تمام شيطنت ها و نقشه هاي مامون را خنثي كند.

نتيجه اين خردورزي و تدبير آن شد كه اولا افرادي كه حتي امام را نمي شناختند و يا بغض آن حضرت را در دل داشتند با اين تدبير حكيمانه جزو عاشقان و شيفتگان امام رضا (ع) شدند ثانيا نه تنها مامون نتوانست معارضان و مخالفان شيعي را به خود خوش بين سازد، بلكه امام (ع) مايه اميد و تقويت روحيه آنان شد و ثالثا نه تنها مامون نتوانست امام (ع) را متهم به حرص بر دنيا و عشق به مقام و منصب نمايد، بلكه حشمت ظاهري بر عزت معنوي او افزود.

امام رضا سرانجام در آخر ماه صفر سال 203 ه.ق در سن 55 سالگي توسط مامون مسموم شد و در سناباد نوقان كه امروزه يكي از محلات مشهد مقدس محسوب مي شود به شهادت رسيد و در محل مرقد فعلي به خاك سپرده شد.
خبرگزاری جمهوری اسلامی (ايرنا)
-پایان-