در همین راستا «شکری» یکی از مسئولان وزارت اطلاعات در مصاحبه با هفته‌نامه 9 دی در سال 89 عناصر مؤثر در فتنه 88 را به پنج دسته تقسیم کرده و در این خصوص می‌گوید: «دسته اول بیگانه‌هایی با محوریت آمریکا و رژیم صهیونیستی و انگلیس، دسته دوم ضد انقلاب سنتی داخلی و خارجی کشور شامل؛ منافقین، لیبرال‌دموکرات (نهضت آزادی و...)، اسلام‌گرایان سوسیال‌دموکرات (جنبش مسلمانان مبارز و...)، اسلام‌گرایان سوسیالیست (بنی‌صدر و...)، ملی‌گرایان لیبرال­دموکرات، چپ‌گرایان سوسیال­دموکرات، سوسیالیست‌ها و کمونیست‌ها، مشروطه‌خواهان و سلطنت‌طلبان، دسته سوم ضد انقلاب جدید که این دسته نیز از زمان دولت سازندگی و اصلاحات کم‌کم ادبیات خودشان را به ادبیات اپوزیسیون تبدیل کردند، دسته چهارم، خواص بی‌بصیرت بودند... و دسته پنجم فرقه‌های نوظهور استعماری مثل بهائیت و حجتیه و... بودند.»

اما نکته مهم در فتنه 88 آنجاست که بدانیم نظام در فتنه 88 از یکی از خطرناک‌ترین و مهلک‌ترین فتنه‌های تاریخی جان سالم به در برد که اگر در هر کشور دیگری اتفاق می‌افتاد، سقوط حکومت آن را به دنبال داشت. اگرچه فتنه ۸۸ مهار شد، اما بزرگ‌ترین خیانت سران فتنه به نظام امیدوار ساختن دشمنان به داخل و به فتنه‌گران بود که بارها به آن اذعان کردند.