همۀ فقها و بزرگان دين، بر اساس تعاليم قرآن و عترت تأكيد دارند كه غيبت، گناه كبيره است و به تعبير روايات، «أَشَدُّ مِنَ الزِّنَا»[3] است. همچنين گناه شنونده و كسی كه در برابر غيبت ديگری ساكت بماند نيز مثل كسی است كه غيبت كرده است. پس لازم است اگر از كسی غيبت شد، از وی دفاع كنيم، دفاع از آبروی مردم، گرچه مشكل است، ولی لازم و واجب است.

دفاع در برابر اهانت به ديگران يا دفاع از كسی كه به او تهمت زده می‌شود نيز واجب است. اگر انسان شاهد خوار و ذليل شدن شخص ديگری باشد يا ببيند به كسی اهانت می‌كنند، بايد دفاع كند.

توهين به يك شيعه، طبق حديث قدسی، جنگ با خداست: «مَنْ أَهَانَ لِی وَلِیّاً فَقَدْ بَارَزَنِی بِالْمُحَارَبَةِ»[4]

بر اساس اين حديث قدسی، كسی كه آبروی ديگران را ببرد و به آنها توهين كند، به جنگ با خدا رفته است. در روايت آمده است كه منظور از اولياء در اين حديث، خواص و اخصّ الخواص و اولياء الله اصطلاحی نيست، بلكه مراد، همۀ شيعيان هستند.

سكوت در برابر اهانت نيز نظير سكوت در شنيدن غيبت و تهمت، گناه بزرگی محسوب می‌شود. يعنی اگر كسی ببيند به شيعه‌ای اهانت می‌شود، به هر اندازه كه می‌تواند، بايد دفاع كند. مثل آنكه ببيند كسی مظلوم واقع شده يا مظلومی مورد ظلم است، بايد از او دفاع كند، امّا وقتی آبروی كسی در مخاطره باشد، دفاع از او اهمیّت بيشتری دارد. دفاع از آبروی مسلمان، فضيلتی است كه در زمان حاضر، مطرود و فراموش شده است؛ در حالی كه فقهاء و علمای علم اخلاق، تأكيد فراوانی بر آن دارند.

ظلم و ستم، گناه بزرگی است كه در تعاليم دينی مورد مذمّت و نكوهش فراوان واقع شده و در اين راستا، ظالم، از نظر قرآن كريم و روايات، مستحقّ عذاب خوار كنندۀ دنيا و آخرت است. امّا بايد دانست كسی كه بتواند مانع ظلم ظالم شود، يعنی قادر باشد از مظلوم دفاع كند و در اين زمينه كوتاهی نمايد، در قيامت مثل همان ظالم است. قرآن كريم می‌فرمايد:

«وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِياءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ»[5]

و به كسانى كه ستم كرده‏اند متمايل مشويد كه آتش [دوزخ‏] به شما مى‏رسد، و در برابر خدا براى شما دوستانى نخواهد بود، و سرانجام يارى نخواهيد شد.

حتی امام صادق«سلام‌الله‌عليه» می‌فرمايند: ياری كنندۀ ظالم، گرچه به اندازۀ آب ريختن در دوات يا تراشيدن قلم، او را كمك كرده باشد، همراه با آن ظالم در صندوقی از آهن است و با هم به جهنّم پرتاب می‌شوند.

«اذَا كَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ نَادَى مُنَادٍ أَیْنَ الظَّلَمَةُ وَ أَعْوَانُ الظَّلَمَةِ وَ أَشْبَاهُ الظَّلَمَةِ حَتَّى مَنْ بَرَى لَهُمْ قَلَماً وَ لَاقَ لَهُمْ دَوَاةً قَالَ فَیَجْتَمِعُونَ فِی تَابُوتٍ مِنْ حَدِيدٍ ثُمَّ یُرْمَى بِهِمْ فِی جَهَنَّمَ»[6]