برخى از بزرگان به يارى حديث «فاطمة بضعة منّى»، معصوم بودن حضرت زهرا(سلام الله علیها) را اثبات كردهاند. بنا به گفته آنان، پيامبر (صلی الله علیه واله) به طور مطلق فرموده است: هر كس زهرا(سلام الله علیها) را اذيت كند، مرا اذيت كرده است. از اين سخن روشن مىشود كه حضرت زهرا(سلام الله علیها) هرگز گناه نمىكند ؛ زيرا در غير اين صورت، پيامبر (صلی الله علیه واله) اين مطلب كلى را درباره حضرت زهرا(سلام الله علیها) نمىفرمود.(54) برخى بر اين حديث ايرادى وارد آوردهاند. به گمان آنان، شايد اين حديث انصراف به اين مطلب داشته باشد كه هر كس زهرا(سلام الله علیها) را از سر ظلم اذيت و آزار كند، پيامبر(صلی الله علیه واله) را اذيت كرده است و كسى كه آن حضرت را در مسير عبادت خشنود كند، پيامبر(صلی الله علیه واله) را خشنود كرده است. به گمان اين گروه، پيامبر(صلی الله علیه واله) سخنى كلى را نفرموده، بلكه آن را مقيد كرده است. تخصيص عموم نيز فراوان است و بسيارى از عمومات به مورد متعارف منصرف مىشوند.
اين اشكال پاسخهاى متفاوتى دارد كه در اينجا به برخى از آنها اشاره مىكنيم. تخصيص، خلاف اصل و قاعده است و ما تنها در صورت وجود دليل مىتوانيم به تخصيص قائل شويم. در اين مورد خاص هم هيچ دليلى وجود ندارد. از سوى ديگر، بر اساس بيانى كه در اشكال گذشت، روشن مىشود كه فاطمه (سلام الله علیها) مزيت خاصى بر ديگر مسلمانان ندارد، بلكه مانند آنان است. اين سخن نيز از چند جهت نادرست است :
پاسخ با نقل قول
