واکنش کودکان نسبت به مرگ

کودکان به روش‌هاى مختلف نسبت به مرگ واکنش نشان مى‌دهند: اصلا تعجب نکنيد اگر کودک ۲ ساله‌اى در آموزش مهارت توالت رفتن پسرفت کند، يا کودک ۵ ساله‌اى نخواهد به مهد کودک هميشگى‌اش برود، چرا که کودک در جست و جوى علت پريشانى و غمگينى بزرگترها است و مى‌خواهد بداند چرا برنامه روزمره‌اش تغيير کرده است. او با خودش فکر مى‌‌کند چرا به ناگهان جهان اطرافش اين همه نگران کننده شده است. از سوى ديگر ، ممکن است کودکى هم باشد که اصلا واکنشى به مرگ نشان ندهد، يا گاه گاهى در بين شادى و خوشحالى‌هاى کودکانه‌اش به ياد آن بيفتد که اين هم کاملا طبيعى است و دليل سنگدلى کودک نيست!
اصولا کودکان اين مفهوم را کم‌کم و به آهستگى درک مى‌کنند و نبايد انتظار داشت که همه موضوع را در يک لحظه يا يک روز بفهمند و حتى بسيارى از آنها تا وقتى که کاملا احساس امنيت نکنند، به احساس غم خود اجازه ظهور نمى‌دهند، يعنى فرايندى که ممکن است ماهها تا سالها به طول بينجامد، بخصوص اگر مرگ عزيزى را شاهد بوده باشند. بعضى از کودکان رفتارهايى انجام مى‌دهند که به نظر عجيب مى‌رسد. مثل بازي‌هاى تشييع جنازه يا اداى مردن کسى را درآوردن. اين هم امرى طبيعى است، حتى اگر به نظر بزرگترها غير معقول باشد. بنابراين ، اين روش ابراز احساسات در مورد مرگ را نبايد از کودک گرفت.