فصل چهارم: شناخت مرزهاى‏گناه‏

شناخت مرزهاى گناه‏

يكى از مسايل بسيار مهم در راستاى گناه‏شناسى، شناخت مرزهاى گناه است. به عبارت روشن‏تر مرز بين بعضى از صفات نيك اخلاقى با صفات بد اخلاقى كه منشا گناه مى‏شوند، بسيار باريك است و افرادى بر اثر عدم شناخت مرزهاى گناه و ثواب، ناخودآگاه با قصد قربت گناهى را به عنوان كار پسنديده و نيك انجام مى‏دهند. و يا به عكس كار خوبى را به خيال اينكه كار زشت است ترك مى‏كنند.

گرچه اين بحث يك بحث نو و مشروح است ولى ما در اينجا به چند عنوان اشاره مى‏كنيم، تا راهگشايى براى بررسى‏هاى مفصلتر باشد.

به اين عناوين توجه كنيد كه مرز بين آنها نزديك است:
* ذلت، تواضع.
* تكبر، عزت و وقار.
* حيله و خدعه، سياست.
* بخل، قناعت.
* سكوت، كنترل زبان.
* بى‏باكى، شجاعت.
* سركوب غرائز، عفت و خويشتن دارى.
* اسراف، سخاوت.
* مساوات، عدالت.
* ترك دنيا، زهد.
* تنبلى، توكل.
* تملق، مدح شايسته.
* رشوه، هديه.
* انظلام، استضعاف.
* غيبت، افشاگرى.
* لجاجت، استقامت.
* حرص، تلاش.
* عجز، صبر.