هر  کسی در معرض  ابتلا به آسیب نخاعی  است و یک حادثه ممکن است چنین سرنوشتی  را برای انسان رقم بزند . اکنون این سوال پیش روی ماست  ، براستی ما تا چه  حد در شناخت این عارضه کوشیده ایم تا هم از وقوع آن پیشگیری کنیم  و هم به  یاری  افراد آسیب نخاعی  پرداخته و شرایط جامعه را برای حضور آنان مهیا  نماییم   تا این قشر باارزش  با قدرت در جامعه  حضور یافته و پس  از  توانمند شدن  ، در جهت سازندگی  جامعه  تلاش  نمایند .
 پیش  بینی می شود  حدود شصت هزار  نفر در جامعه ایران دچار آسیب نخاعی  هستند  اما به علت  ضعف در مناسب سازی   شهرها و گران بودن هزینه های زندگی وتردد    ،این قشر زحمت کش   قادر به حضور فعالانه در محیط شهرها نیستند و به همین  خاطر بسیاری  از مردم تصور می کنند  که تعداد  افراددچار آسیب نخاعی  بسیار  کم است  در حالی که به دلیل تصادفات و دیگر موارد هر ساله چندین هزار نفر  دچار آسیب نخاعی می شوند و به بیانی دیگر حدود نیمی از کسانی که سالیانه  دچار آسیب نخاعی می شوند در اثر حوادث  به این عارضه دچار می شوند .