به جهت آشنايي با سيره و نگرش امام محمد باقر (ع) در ادامه اشارات مختصري به بيانات و برخي از رفتار هاي آن حضرت خواهيم داشت:

انفاق و توجه به بينوايان

امام باقر (ع) در زندگي، بسيار به تهيدستان و بينوايان توجه داشتند و به آن‌ها كمك مالي سرشاري كرده و آنها را كنار سفره‌ي خود مهمان مي‌ كردند‌ و همواره به ياد آنها بودند، در

در اينجا نظر شما را به چند نمونه از انفاق و ايثار او جلب مي‌كنيم:

يكي از ياران آن حضرت، مي‌گويد: در مورد نياز خودم و بي‌مهري برادران به امام باقر (ع) شكايت بردم، ايشان فرمودند :

"بد برادري است آن برادري كه هنگام بي‌نيازي تو، رفاقت با تو را رعايت مي‌كند و هنگام فقيري تو، رابطه خود را با تو قطع مي‌كند. سپس به غلامش امر كرد كه كيسه‌اي را بياورد، كه در آن كيسه هفتصد درهم بود و به او فرمود:

" اين پولها را ( بين فقرا) انفاق كن، وقتي كه تمام شد، به من خبر بده."

- آن حضرت با دادن پانصد درهم تا ششصد و هزار درهم، به فقرا پناه مي‌داد و از عطا و بخشش به برادران و آنانكه به سويش رو مي‌آوردند و كساني كه اميد احسان از ايشان داشتند، رنجيده و خسته نمي‌شد.

- در خانه‌ي امام باقر (ع) هيچگاه شنيده نشد كه گفته شود: اي سائل، اين پول يا متاع را بگير، بلكه طبق دستور آن حضرت، با نيازمندان برخورد محترمانه مي‌شد، آن بزرگوار مي‌فرمود:"با نيك‌ترين نامشان، آن ها را صدا بزنيد» يعني هرگز آنها را توهين و تحقير نكنيد.