عيادت بيمار و سخن امام باقر (ع) در شان رضايت به رضاي الهي

جابر بن عبدالله انصاري يار ديرين رسول خدا (ص) پيرمردي نوراني و پاكدل بود كه مدتي بيمار و بستري شد، امام باقر (ع) براي عيادت به خانه او رفت، در بالينش نشست و با مهر و محبت خاصي فرمود:" اي جابر، حالت چطور است؟

جابر: در حالي هستم كه پيري را نسبت به جواني و مرگ را نسبت به زندگي دوست دارم و به بيماري نسبت به سلامتي علاقمندم. منظور جابر اين بود كه در برابر هرگونه ناملايمات، مقاوم و صبور هستم.

امام باقر (ع) به او فرمودند:"اما من آنچه را خدا بخواهد دوست دارم، اگر پيري را بخواهد همان را دوست دارم، اگر جواني را بخواهد، به همان علاقه‌مندم، بيماري يا سلامتي، زندگي يا مرگ، هر كدام را او بپسندد، همان را مي‌پسندم".

خاطر جابر با شنيدن اين سخن،‌ آ‌رامش يافت و شاد و با نشاط شد و گفت:"رسول خدا (ص) راست فرمود كه به من گفت:"فرزندم باقرالعلوم (ع) را مي‌بيني؛ سلام مرا به او برسان..."

توضيح اينكه سخن امام باقر (ع) ‌اشاره به اين است كه مقام راضي بودن به خشنودي خدا از مقام صبر و استقامت، بالاتر است و به طور كلي صبر و استقامت، مقدمه‌اي است كه مي‌توان در پرتو آن، داراي مقام شامخ رضا به رضاي الهي شد.