گفتم: دیگر روی توبه ندارم

گفت: “اَلله ُالعَزیز ُالعَلیمُ غافِر َالذَّنبِ وَ قابِلَ التَّوبِ”(ولی) خدا عزیز و دانا است، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/۳)

گفتم: با این همه گناه، برای کدام گناهم توبه کنم؟

گفت: “اِنَّ اللهَ یَغفِر ُالذُّنوُب َجَمیعاً” خدا همه‌ی گناه‌ها را می‌بخشد (زمر/۵۳)

گفتم: یعنی اگر باز هم بیابم؟ بازهم مرا می‌بخشی؟

گفت: “و َمَن یَغفِرَ الذُّنوُب َاِلا َّالله” [چرا که نه!] به جز خدا کیه که گناهان را ببخشد؟ (آل عمران/۱۳۵)

گفتم: نمی‌دانم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم! آتشم می‌زند؛ ذوبم می‌کند؛ عاشق می‌شوم! … توبه می‌کنم

گفت: “اِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوابیِنَ وَ یُحِبُّ المُتَطَّهَرینَ” [این را بدان که] خدا هم توبه‌کننده‌ها و هم آنهایی که پاک هستند را دوست دارد (بقره/۲۲۲)

ناخواسته گفتم: “الهی و ربی من لی غیرک” ای خدا و پروردگار من! [آخر] من جز تو که را دارم؟

گفت: “اَلَیس َالله ُبِکافٍ عَبدَه” خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/۳۶)

گفتم: در برابر این همه مهربانیت چه کار می‌توانم بکنم؟

گفت: “یا اَیُّهَا الَّذین َآمنَوُا اذکُروُا اللهَ ذِکراً کَثیِراً و َسَبِّحُوه ُبکُرَةً وَ اَصیلاً هُو َالَّذی یُصَّلی عَلَیکُم و َمَلائِکَتِهِ لِیُخرِجَکُم مِنَ الظُّلُمتِ اِلَی الُّنورِ و َکان َبِالمُؤمِنین َرَحیماً” ای مؤمنین! خدا را زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته‌هایش بر شما درود و رحمت می‌فرستند تا شما را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیاورند. خدا نسبت به مؤمنین مهربان است. ( احزاب/۴۲)