زیبا رویان خودشان را حفظ کنند

منتهی اینهایی كه زیبا هستند باید خودشان را حفظ كنند. دختران زیبا، دخترهایی كه شكل و رو دارند، قرآن می‌گوید كه: «اللؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ» (واقعه/۲۳) لؤلؤ، مكنون و پوشیده است، حراج نیست. زیبا هستی «مكنون». می‌گوید: «كَأَنهُن الْیاقُوتُ وَ الْمَرْجانُ» (الرحمن/۵۸) این زن‌های بهشتی مثل یاقوت و مرجان هستند ولی «لَمْ یطْمِثهُْن إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَان» (الرحمن/۵۶) یعنی زن‌های بهشتی خوشگل هستند. اما هیچ‌كس دست به آنها دراز نكرده است. خوشگلی معنایش حراجی نیست.

بعضی از این دخترها تا فكر می‌كنند خوشگل هستند خودشان را حراج می‌گذارند. مفت مرا ببینید. هان! ببینید. بابا قرآن گفته: نگذار تو را ببینند. هركس می‌خواهد تو را ببیند باید خرجت را بدهد. خانه، ماشین، تلفن، آب، گاز، برق، هركس نوكر تو شد تو را ببیند. این دختر می‌گوید: مرا مفت ببینید. خودش را حراج كرده است. حیف هستی! اگر لؤلؤ هستی،«اللؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ» اگر یاقوت و مرجان هستی «لَمْ یطْمِثهُْن إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَان».

زیبایی‌های دنیا می‌پرد. و لذا حدیث داریم اگر كسی در ازدواجش به خاطر زیبایی همسر بگیرد یا به خاطر پول، خدا را هردو را از او می‌گیرد. پول و زیبایی می‌پرد. آن زیبایی‌های بهشتی ماندنی است. «وِلْدانٌ مُخَلدُونَ» (واقعه/۱۷) همیشه زیبا هستند.

«خالدین» همیشگی است. زیبایی‌های دنیا مثل خاراندن دست است. در خاراندن آدم دستش كه می‌خارد یك لحظه حال می‌آید. بعد از یك دقیقه نه اینجا چیزی است نه اینجا. به من گفتند: بیا فلان جا سخنرانی كن، گفتم: نمی‌آیم. گفت: چرا؟ گفتم: خاراندنی است. گفت: یعنی چه؟ گفتم: سخنرانی خاراندنی در یك لحظه طرف كه نشسته چنین می‌كند و بعد هم هیچی به هیچی. هیچی به هیچی! سخنرانی خاراندنی و سخنرانی بی‌خاصیت، لحظه‌ای، زیبایی‌های دنیا لحظه‌ای است و لذا قرآن به آن «عرض» گفته است. «عَرَضَ هذَا الدنیا» عَرَض یعنی عارضه. مثل عطر می‌پرد.