(آيه 15)- در اين آيه توضيح بيشترى در باره سرنوشت فاجران داده، مىافزايد: «روز جزا وارد آن مىشوند و مىسوزند» (يصلونها يوم الدين).
هرگاه معنى آيه گذشته چنين باشد كه آنها هم اكنون داخل دوزخند اين آيه نشان مىدهد كه در روز قيامت ورود بيشتر و عميقترى در اين آتش سوزان مىيابند و اثر آتش را به خوبى احساس مىكنند.
(آيه 16)- و باز براى تأكيد بيشتر مىفرمايد: «و آنان هرگز از آن غايب و دور نيستند» (و ما هم عنها بغائبين).
بسيارى از مفسران اين جمله را دليلى بر خلود و جاودانگى عذاب «فجار» گرفتهاند، و چنين نتيجهگيرى كردهاند كه منظور از «فجّار» در اين آيات كفّارند. چرا كه «خلود» و جاودانگى جز در مورد آنها وجود ندارد بنابر اين فجّار كسانى هستند كه پردههاى تقوا و عفاف را به خاطر عدم ايمان و تكذيب روز جزا دريدهاند. نه به خاطر غلبه هواى نفس در عين داشتن ايمان.
ضمنا آيه فوق اين حقيقت را نيز بازگو مىكند كه عذاب دوزخيان هيچ گونه فترتى ندارد، و حتى براى ساعت و يا لحظهاى از آن دور نمىشوند.
