(آيه 15)- سر انجام مؤمنان در يك نتيجهگيرى منافقان را مخاطب ساخته، مىگويند: «پس امروز نه از شما فديهاى پذيرفته مىشود» كه در برابر آن از عذاب الهى رهائى يابيد (فَالْيَوْمَ لا يُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْيَةٌ).
«و نه از كافران» (وَ لا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا).
و به اين ترتيب كافران نيز سرنوشتى همچون منافقان دارند، و همگى در گرو گناهان و زشتيهاى اعمال خويشند، و راه خلاصى ندارند.
سپس مىافزايند: «جايگاهتان آتش است و همان سرپرستتان مىباشد» (مَأْواكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلاكُمْ).
«و چه بد جايگاهى است»؟! (وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ).
معمولا انسانها براى نجات از چنگال مجازات و كيفر در دنيا يا متوسل به غرامت مالى مىشوند، و يا از نيروى ياور و شفيعى كمك مىطلبند، ولى در قيامت تمام اسباب و وسائل مادى كه در اين جهان براى رسيدن به مقاصد، معمول است از كار مىافتد و پيوندها بريده مىشود.
و به اين ترتيب قرآن روشن مىكند كه تنها وسيله نجات در آن روز ايمان و عمل صالح است، حتى دايره شفاعت محدود به كسانى است كه سهمى از اين دو را داشته باشند نه آنها كه پيوندهاى خود را بكلى از خدا و اولياء اللّه بريدهاند.
