3-



[align=CENTER]سومین سوره قرآن کریم - سوره آل عمران[/center]



سراسر آیات سوره آل عمران مدنی است، و دارای دویست (200) آیه می باشد.

یکی از مشخصات بارز این سوره- که در قریب به پنجاه آیه( یعنی ایه 121 تا 165) جلب نظر می کند- عبارت است از:

توصیف غزوه احد، و ثبت و ضبط رویدادهای مربوط به آن، و ارائه درسها وعبرتها در لابلای آن.

به دنبال توصیف از غزوه احد، بیان و گزارشی راجع به فضیلت شهادت و منزلت شهداء در پیشگاه پروردگار- طی آیاتی – جلب نظر می کند، و قضیه و داستانی از غزوه " حمراء الاسد" و دعوت مردم به صبر و ثبات و پایداری نیز ضمن آیاتی از این سوره مطرح شده است.

در پایان سوره تصویر و تابلوی جالبی از دعاء مومنین و استجابت این دعا از سوی پروردگار جهان ترسیم گردیده است.



در سوره مورد بحث ، از عمران طی دو آیه- كه در كنار هم قرار گرفته اند- یاد شده است بدینصورت:

( آل عمران:33، 35)

خداوند، آدم ابوالبشر و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برتری داد، خاندان و دودمانی كه برخی از برخی دیگر نشأت گرفته و با هم دارای پیوند و ارتباط بودند، و خداوند، شنوای دانا است. آنگاه كه همسرعمران اظهار كرد: پروردگارا آنچه در شكم و رحم دارم نذر تو كرده ام كه به عنوان خدمتگزار خانه تو انجام وظیفه كند، پس این نذر را از من بپذیر كه تو شنوای دانائی.

عمران کیست؟


گروهی از مفسران برآنند: آل عمران – که این سوره بدان نامبردار است- عنوان " عمران" در آن عبارت از عمران، پدر موسی می باشد؛ لکن بهتر آن است بگوئیم: وی، عمران، پدر مریم( سلام الله علیها) است؛ و طبق گفته رُوات و مورخین میان عمران، فاصله زمانی دور و درازی وجود دارد.


+ منبع : سایت تبیان و تسنیم