خدا رحمت كند مرحوم آیتالله قاضی، استادِ علّامه طباطبایی را. ایشان یك وصیتنامهی اخلاقی دارد كه آخرش میگوید: اگر كسی نماز بخواند و روزه هم بگیرد اما دل كسی را هم بشكند، اصلاً از او سلب توفیق میشود. اصلاً توفیق پیدا نمیكند تا نماز شب بخواند. كسی كه گناه میكند، شب خواب میماند.
«اَنّ العمل السّیئه اسرع بصاحبه من السّكین فی اللّحم»؛ اثر كارِ بدی كه انسان انجام میدهد در قلبِ انسان از اثر چاقو در گوشت بیشتر است. یك عدّه هستند كه اهل نماز شب هستند و خواب هم نمیمانند و عمل آنها تداوم هم دارد. آنها باید حواسشان جمع باشد كه یك وقت «عُجب» پیدا نكنند. ده شب، یك ماه، یك سال نماز شب خواند و میگوید: ما هیچ گناهی نكردیم، پس كار ما درست است. آنها كه نماز شب میخوانند باید به این آیات توجّه داشته باشند، آنها كه اهل نماز شب هستند باید مراقب دامهای شیطان باشند، شیطان برای من و شما، برای هر كسی یك دام دارد.